Annelik Hissinin Diğer Hislerden Farkı

İnsanın yeme içme ve beslenme gibi organik duygulan yanında sosyal duyguları da vardır.

Kişinin çocukluk aşamasında ortaya çıkan ilk duygu, egoizmdir. Bu, sosyal bir duygudur. Çocuk bir süre sonra, “ben, annem ve diğerleri,” daha sonra annesiyle kendisi arasındaki farklılığı algılayınca “ben” demeye başlar.

Çocukluk egoizmi tipik bir bencillik şeklindedir. O, kendisini dünyanın odak noktası gibi görür.

Buna “primer narsisizm” deniyor ki, normal bir davranıştır. Çocuk bu dönemde sadece

kendisini sever ve her şeyin kendisine hizmet etmesi gerektiğini düşünür. Fakat daha sonra

“primer narsisizm”deki sevgi yatırımını diğer nesnelere kay dirimlidir. Bu yatırımlar dağıtıldığı zaman, “ben ve toplum” demeye başlar. Birey sorumluluğundan sonra, ortaya sosyal sorumluluk çıkar.

Egoizmin kontrol edilmesinden sonra görülen ikinci duygu, “alturizm”dir. Bu kavramın

dilimizdeki karşılığı “diğerkâmlık” olarak ifade edilebilir. Diğer insanlar hakkında da gam ve

keder duyma anlamını ifade eder. Fedakârlığın aynı anlama geldiği düşünülse de, bu manayı

tam olarak karşılamaz. Diğerkâmlık, insanlığın en önemli kriterlerinden biridir ve sadece

“kendini düşün-meyiş”i anlatır.

Primer narsisizm dönemine takılıp kalmış egoist kişiler, yalnızca kendileri hakkında kaygılanır.

Ama alturist, yani beynindeki sosyal duygularla ilgili alanları harekete geçiren kişiler,

başkaları hakkında da endişe duyabilir ve “ben” ile “biz” arasındaki sınırı daha doğru

çizebilirler. Egoizmin kontrol edilebilmesi, kişinin olgunlaştığının bir göstergesidir. Bu

olgunlaşma süreci içerisinde, alturistik [sosyal] duygular ortaya çıkar. Bu duygular, başkalarını düşünmektir.